اگر قبلا به من میگفتی که به زیبایی ها نگاه کن حتما به او ایمان خواهی آورد ... می پذیرفتم ولی حالا برای من زیبایی و عطر گل، وسیله ایست که در مسیر تکاملی چندین هزار ساله اش برای جذب حشرات برای تولید مثل بوجود آمده ...
      دیگر زیبایی حربه فریب طبیعت شده ...

اگر میگفتی کره زمین را ببین که شرایط حیات بر روی آن فراهم شده ... شاید باز فریب می خوردم ولی حالا میبینم که میان اینهمه سیاره خشک و خالی، احتمال اینکه شرایط یکی از آنها مساعد زیستن باشد از یک بیشتر نباشد کمتر نیست!

از عشق میگویی و از نیاز به یک برتر ...
      میگویم تنها راه گریز از وحشت تنهاییست ...

کاش اینها را قبلا به من میگفتی ...

با اینهمه وقتی به آسمان نگاه میکنم تو را میبینم که آن بالا لبخند زنان نشسته ای ...
فقط یک سئوال دارم،
      آیا تو هم به من نگاه میکنی ؟

...

بوی عیدی بوی توپ بوی کاغد رنگی
                  بوی تند ماهی دودی وسط سفره نو
                                       بوی یاس جا نمازه ترمه مادر بزرگ
        با اینها زمستونو سر می کنم
                      با اینها خستگیمو در می کنم
  شادی شکستن قولک پول
               وحشت جمع شدن سکه عیدی ازشمردن زیاد
                        بوی اسکناس تا نخورده لای کتاب
        با اینها زمستونو سر می کنم
                   با اینها خستگیمو در می کنم
 فکر قاشق زدن یه دختر چادر سیاه
              شوقه یک خیز بلند
                               از روی بوته های نور
             بند کفش جفت شده توی گنجه ها
         با اینها زمستونو سر می کنم
                   با اینها خستگیمو در می کنم
   عشق یک ستاره ساختن با دولک
     ترس ناتمام گذاشتن جریمه های عید مدرسه
                   بوی گل محمدی که خشک لای کتاب
       با اینها زمستونو سر می کنم
                با اینها خستگیمو در می کنم
    بوی باغچه بوی حوض
                         عطر خوب نذری
                             شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن
              توی جوی لاجوردی هوس یک آب تنی
      با اینها زمستون رو سر می کنم
               با اینها خستگیمو در می کنم *


زنده باد ایرانی.
همیشه شاد و سربلند باشید.

چه زود گذشت......

چه زود گذشت......

چه زود گذشت برای هم بودن و برای هم سوختن

چه زود گذشت بی قراری دیدارمان

چه زودداستانت از درخشش نوازش به تیرگی بی مهری عادت کرد و لبخند غبار سایه سردی از جلوه بودنت را نشانم داد

چه زود کوچه باغهای خاطرات را فراموش کردی

چه زود قرارمان را آفت پژمردگی زد

چه زود در بیشه تو آهوی سرگردانی که به توپناه آورده بود رانده شد

چه زود بی قرار تنهایی شدیم و چه زود همراهی مان گذشت

چه زود گذشت بی قراری دیدارمان

چه زود گذشت......