زمزمهای بنفشه

می خوا بگم که زندگیم ارزونی نگاه تو

تمومه غصه های من فدای اون خیال تو

می خوام بگم که دوست دارم لبامو اتیش بزنی

این دل بقرارمو لحظه به لحظه بشکنی

بیا که من بشم فدایی راه خودت

بیای که دنیا می دونه منم خاطرخواه خودت

دلم می خواد که خنده ازصورت تو جون بگیره

گریه ای هم اگه با شه توشادیات زود بمیره

اما می دونم که کسی مثل من عاشق نمیشه

برای دیونه شدن هیچ جوری لایق نمئ شه

اگر که باور نداری حرفمو ثابت می کنم

لباتو من می بوسم بودنو ساکت می کنم

این طوری شاید بدونی جونون من حقیقی

این که مئ گم دوست دارم یه قصه قدیمیه